من بیشتر برای شما گریه می کنم

دیگر نپرس اینکه چرا گریه می کنم

آقا ، تمام فاطمه نذرِ نگاه توست

آری امیر ، داغ تُرا گریه می کنم

از دست مهربانیِ همسایه ها دگر

از این به بعد پیش خدا گریه می کنم

جانی نمانده است که ریزم به پایتان

بی جانم و بدون صدا گریه می کنم

***

گفتم برای فاطمه جانی نمانده است

حتی برای اشک ، توانی نمانده است

گفتی بمان ، امان بده با حیدرت برو

وقت سفر رسیده ، امانی نمانده است

بعد از سه ماه ، ماه به تو سر زده ، بیا

سیرم نگاه کن که زمانی نمانده است

این پیرزن ، جوانِ دو سه ماهِ قبلِ توست

در پیکرم اثر زجوانی نمانده است

ماهِ شکسته ی نود و پنج روزه ام

تا لحظه ی غروب ، زمانی نمانده است

***

او رفت و هرچه بود ، خدا برد با خودش

حتی ز قبر یار ، نشانی نمانده است